ΦΙΛΙΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ

Είχα πει ότι θα απέχω από τα ίντερνετς κατά την παραμονή στη Σαμοθράκη, αλλά αυτό το σύνθημα που είδα γραμμένο σε μια κολώνα εδώ και μερικές μέρες δεν με αφήνει ν’ αγιάσω.

Και πώς αλλιώς αφού οι τρεις του λέξεις, όλες με κεφαλαία γράμματα, ανοίγουν τόσους ερμηνευτικούς δρόμους…
Να στέλνει άραγε φιλιά στο χάος το πρόσωπο που το έγραψε; Κι αν ναι, γιατί; Φιλιά στέλνουμε συνήθως σε κάποιον γνωστό μας που έχουμε καιρό να τον δούμε, μέσω κάποιου τρίτου που θα τον συναντήσει πριν από μας. Τι σχέση έχει λοιπόν με το χάος ο ανώνυμος επιγραφοποιός; Πώς κατάφερε να μείνει μακριά του; Τι ρόλο έπαιξε το νησί σε αυτό; Γιατί πιστεύει ότι οι διαβάτες θα έρθουν σε επαφή με το χάος νωρίτερα;

Μπορεί όμως η φράση αυτή να μην είναι προτρεπτική, αλλά περιγραφική και να μας λέει ότι κάποια φιλιά δόθηκαν στο χάος. Νέος μπελάς όμως εδώ: το χάος είναι ο παραλήπτης των φιλιών, οπότε έχουμε να κάνουμε με κάποιον/α αρκετά τολμηρό/ή που όχι απλά κοιτά κατάματα το χάος, αλλά το φιλά κιόλας, ή ειναι ένας ανάστατος, άναρχος χωροχρόνος μέσα στον οποίο δίνονται αυτά τα φιλιά, σαν μια όαση αρμονίας μέσα σε έναν χαοτικό κόσμο;

Κι αν η λέξη ΦΙΛΙΑ δεν είναι παρά η λέξη «φιλία»; Τότε έχουμε μπροστά μας είτε την κυνική ομολογία για την κατάρρευση μιας φιλίας που δεν έχει πια πού να σταθεί και διαλύεται στα εξ ων συνετέθη είτε το χάος και πάλι ειναι το φόντο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται μια εύθραυστη ισορροπία όπως αυτή που συναντά κανείς σε μια φιλία.

Βέβαια, η φράση μπορεί να μην είναι τίποτα άλλο παρά μια διαφήμιση για ένα μπαρ που λέγεται Χάος στο οποίο μπορείτε να βρείτε τον έρωτα.