Έντεκα Σαββόπουλοι

by

5

\

Στο εθιστικό blog του enteka ανέβηκε σήμερα η δική μου ενδεκάδα από τραγούδια του Σαββόπουλού μου. Όσοι πιστοί (και μη) προσέλθετε!

[Update: Μόλις διαπίστωσα ότι το παρόν ποστ είναι το ενδέκατο αυτού του μπλογκ…Κοίτα κάτι συμπτώσεις!]

5 thoughts on “Έντεκα Σαββόπουλοι”

  2. Σ’ ευχαριστώ, ιδιαίτερα για το σχόλιο που έγραψες: αν εσύ λες ότι ανατρίχιασες, εγώ να δεις πώς ένιωσα διαβάζοντάς το. Και μόνο γι’ αυτό το σχόλιο άξιζε το κείμενο που έγραψα…

    Χαίρομαι που ο Σαββόπουλος έγινε η αιτία να ανακαλύψω κι εγώ εσένα!

    Σίγουρα θα τα λέμε!
    🙂

    Απάντηση

  4. Έγραψες το κείμενο που θα ήθελα πολύ να γράψω μια μέρα. Συμφωνώ απολύτως πως άλλο πράγμα ο δημιουργός κι άλλο το δημιούργημα. Είμαι δεμένος με τη δουλειά του Σαββόπουλου, όχι με τον ίδιο. Είναι μεγάλη υπόθεση να το καταλάβουμε αυτό, όταν μιλάμε για έναν δημιουργό. Ο Σαββόοπυλος ως άτομο, έχει πει και έχει κάνει πράγματα με τα οποία δεν συμφωνώ. Το έργο του όμως το έχω μεσα στην καρδιά μου.

    Ακόμη και η δουλειά του στην τηλεόραση στάθηκε πρωτοποριακή. Με την έννοια πως φιλοξένησε ένα ευρύ φάσμα δημιουργών και άφησε ανεπανάληπτες μνήμες (ο Ζαμπέτας να γκρεμίζει τοίχο για να μπει, ο Σαββόπουλος να κατεβάζει σιγά-σιγά τα σκηνικά στην τελευταία εκπομπή υπό τους ήχους του «Χάρτινο το Φεγγαράκι», κ.ά.)

    Ως showman, ως μελωδός, αλλά κυρίως ως στιχουργός ο Σαββόπουλος είχε την ικανότητα να αγγίζει.

    Οι πρώτες 5-6 νότες στο Μυστικό Τοπίο, ελάσσονες και λυπημένες, κατανυκτικές, σχεδόν σαν προσευχή.

    Η βιωματική σύνοψη του «μ’ αεροπλάνα και βαπόρια/και με τους φίλους τους παλιούς».

    Η διαπίστωση πως η τέχνη του έζησε παράξενες στιγμές και από δίκιο ξέρει.

    Αγγίζουν ευαισθησίες που ξεκινούν από τα μαθητικά ως τα φοιτητικά χρόνια, μας συνοδεύουν στις αναζητήσεις μας, στις μικρο-επαναστάσεις μας, πλαισιώνουν τις αμφισβητήσεις μας, και στο τέλος μας μένουν ως αναμνήσεις μιας έντονης περιόδου της ζωής μας. Κι όταν ξανακούμε τα τραγούδια, διαπιστώνουμε πως η περίοδος αυτή δεν τέλειωσε ακόμη.

    Οι στίχοι του Σαββόπουλου είναι οι στίχοι των αμετανόητων, συνειδητοποιημένων, και ταξιδιάρικων εφήβων.

    Απάντηση

  5. Λεωνίδα, σ’ ευχαριστώ για το κείμενό σου, κυρίως γιατί πρόσθεσες πράγματα που θα ήθελα να έχω γράψει κι εγώ…Κρατάω ένα ρήμα: «αγγίζει». Ούτε «χαϊδεύει» ούτε «σπρώχνει»… Δίπλα στο ρήμα αυτό μονάχα ένα έρχεται στο νου μου: «ενώνει»…

    Απάντηση

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.